De Mesopotamische Moerassen, vanwege de ligging en schoonheid ook wel de Garden of Eden genoemd, hebben de afgelopen decennia veel te verduren gehad. In de jaren tachtig vond op deze plek een bloederige oorlog tussen Irak en Iran plaats. In de jaren negentig werden grote delen van de moerassen door Saddam Hussein drooggelegd. Tot op de dag van vandaag wordt het gebied omringd door oorlog en een groeiende olie industrie.
De serie verstilde natuurfoto’s van Stijn Verhoeff lijkt dit complexe net van politieke, religieuze en economische activiteiten echter te ontkennen. Verhoeff richt zijn blik naar de grond, alsof hij alles wat aan de horizon gebeurt niet wil weten of zien. Op subtiele en atmosferische wijze laat hij echter weldegelijk zien dat dit gebied er niet meer voor staat zoals het ten tijde van het vruchtbare Mesopotamië moet hebben gedaan.
In tegenstelling tot de foto’s benadrukt de film Mesopotamian Marshes, die Verhoeff samen met Pieter Paul Pothoven maakte, de complexiteit van het natuurgebied. Terwijl de camera het gebied afscant langs visjes, vliegjes, riet en modder, verschijnt in tekstfragmenten informatie over het gebied. Deze teksten, variërend in onderwerpen van politiek en religie, tot geologie, geschiedenis, mythologie en etnografie, zijn ten opzichte van de nietsvermoedende natuur absurd in hun detail en diversiteit, maar nog vaker spreken zij tot de verbeelding.
